Betekenis van Causaliteit
Causaliteit is een belangrijk concept dat in verschillende contexten wordt besproken. In de Purana verwijst het naar Vishnu's rol in de continu茂teit en be毛indiging van de wereld. Het Natyashastra beschrijft causaliteit als het behalen van een gewenst doel via tactvolle communicatie. In het Mahayana-boeddhisme benadrukt het de principes van oorzaak en gevolg, vooral in relatie tot de 12 schakels van onderlinge afhankelijkheid. Ook in de Indiase geschiedenis wordt causaliteit gezien als het verband tussen acties en gevolgen, waarvan Swami Vivekananda en Krishnamurti de impact op de menselijke ervaring erkennen.
In het Engels: Causation, Causality
Let op: Onderstaande voorbeelden zijn enkel indicatief en weerspiegelen geen directe vertaling of citaat. Het is uw eigen verantwoordelijkheid om de feiten te controleren op waarheid.
Het Boeddhistische concept van 'Causaliteit'
In het Tibetaans boeddhisme is causaliteit een essentieel principe. Alle oorzaken gaan vooraf aan hun effecten, wat impliceert dat alles afhankelijk is van eerdere bestaansvoorwaarden [1]. Elke uitwerking vereist een oorzaak, cruciaal voor het valideren van kennis [2]. De relatie tussen oorzaak en gevolg is de basis voor het begrijpen van de realiteit door middel van gevolgtrekking [3].
In het Mahayana-boeddhisme verklaart causaliteit hoe factoren ontstaan en tot stand komen door oorzaken . Het is een kernconcept dat wordt onderzocht via pratyayas en hetus [4].
In Theravada wordt causaliteit specifiek behandeld als een technisch aspect van de dhamma, waarbij de focus ligt op de relatie tussen oorzaak en gevolg binnen de wet [5].
Het Hindoe茂stische concept van 'Causaliteit'
In de context van het 丑颈苍诲辞别茂蝉尘别, vertegenwoordigt "Causaliteit" een cruciaal concept. In de Purana's, duidt het op karma's invloed op 谤别茂苍肠补谤苍补迟颈别 [6]. In Vyakarana wordt de relatie tussen oorzaak en gevolg bevraagd, wat de complexiteit van het bestaan aantoont. Het benadrukt ook dat alles een oorzaak heeft [7].
Vedanta bekijkt causaliteit kritisch. Wijzen verwerpen het soms, vooral in de context van droomtoestanden [8]. Causaliteit in Vedanta is essentieel: elk effect heeft een oorzaak, cruciaal voor het Atman-concept [9].
Het be茂nvloedt ook hoe we de wereld waarnemen na diepe slaap [10]. Brahman wordt gezien als de oorzaak van de wereld, in tegenstelling tot Pradhana [11]. Dharmashastra gebruikt instrumentele eindes om de oorzaak-gevolg relatie te beschrijven [12]. In Kavyashastra kan een oorzaak afwijken van het effect .
Het begrip van Causaliteit in lokale en regionale bronnen
Causaliteit benadrukt de onderlinge verbondenheid van acties en gevolgen, zoals Swami Vivekananda aangeeft, wat invloed heeft op menselijke ervaring en perceptie. [13] Krishnamurti wijst op de oorzaak-gevolgrelatie die begrip van de ultieme realiteit belemmert. [14]
Bronnen en referenties om verder te lezen
Bovenstaande opsomming is gebaseerd op een aantal (Engelstalige) artikelen in het Boeddhisme, Hindoe茂sme, Jainisme, Geschiedenis en andere spirituele tradities. De gebruikte bronnen en meer informatie over waar 鈥淐ausaliteit鈥� symbool voor staat kun je hieronder vinden ter referentie:
-) Tattvasangraha [with commentary] door Ganganatha Jha: ^(1), ^(2), ^(3)
-) Maha Prajnaparamita Sastra door Gelongma Karma Migme Ch枚dr枚n: ^(4)
-) Visuddhimagga (the pah of purification) door 脩膩峁嘺moli Bhikkhu: ^(5)
-) Bhagavad-gita-rahasya (or Karma-yoga Shastra) door Bhalchandra Sitaram Sukthankar: ^(6)
-) Vakyapadiya of Bhartrihari door K. A. Subramania Iyer: ^(7)
-) Mandukya Upanishad (Gaudapa Karika and Shankara Bhashya) door Swami Nikhilananda: ^(8), ^(9), ^(10)
-) Brahma Sutras (Ramanuja) door George Thibaut: ^(11)
-) Manusmriti with the Commentary of Medhatithi door Ganganatha Jha: ^(12)
-) Triveni Journal: ^(13), ^(14)